woensdag 30 september 2020 08:44 Toen ik als kind opgroeide in Engeland was Harvest Festival (Dankdag) mijn favoriete dienst in de Anglicaanse kerk. Ik was onder de indruk van de verscheidenheid aan etenswaren die men naar de kerk bracht in manden als een teken van dank. Een kleurrijke tentoonstelling van groenten, fruit, brood, cake en allerlei blikjeswaren rondom het altaar. Na afloop van de dienst werden alle manden bezorgd bij oude, zieke en arme mensen in de parochie: rijkdom is er om gedeeld te worden.
Hier in Nederland geniet ik in het najaar van de verschillende stalletjes in het buitengebied van Enter. Stalletjes met uiteenlopende producten: courgetten, pompoenen, heerlijke zelfgemaakte jams, vrijloop eieren en potten vol lekkernijen. Allemaal plaatselijke producten, met liefde geproduceerd en soms voor een goed doel verkocht. Kleine dingen die mijn vrouw en ik veel plezier geven.
Maar als ik dit schrijf, besef ik uiteraard dat niet iedereen volop kan genieten van de oogst van dit jaar. In 2020 zijn veel dingen minder vanzelfsprekend geworden voor ons in Nederland, laat staan in armere delen van de wereld. In de jaren 70 schreven de Isley Brothers het lied “Harvest for the World” (Oogst voor de wereld). Een inspirerend nummer dat het probleem van hebzucht aan de kaak stelt. Maar het draagt ook een warme uitnodiging in zich om samen te komen en met ons allen – niemand is er buitengesloten – het leven in dankbaarheid te vieren. Helaas kunnen wij dat niet letterlijk doen in deze tijd, maar desalniettemin de opgave om naar elkaar om te zien zonder onderscheid van mensen blijft, juist in deze onzekere tijden. Want dan komt er zeker een kleurrijke oogst voor onze wereld.
Schaduwfractielid, ChristenUnie