‘Het is me allemaal overkomen’

jene.jpgzaterdag 18 februari 2006 15:42

Ze is een open boek. Niks zit er tussen wat je ziet en wat je krijgt. Geen verborgen agenda, geen dikdoenerij, poses of toneelspel. Jené Wessels zat twee periodes in de Wierdense gemeenteraad voor de ChristenUnie en stopt er mee. ‘Ze moeten me nemen zoals ik ben.’

 


 dinsdag 14 februari 2006 - 13:43
 
‘Het is me allemaal overkomen’ Door Hans Brok WIERDEN - Jené Wessels (46) is het allemaal overkomen, zegt ze. ‘Het enige dat ik zelf heb besloten, is het besluit te stoppen.’ Ze lacht, dat doet ze veel en graag. Haar man Lammert werd een jaar of veertien terug gevraagd om voorzitter van de RPF te worden. Maar die had niet zoveel met de politiek en zei, maak Jené maar lid. Eigenlijk wilde ze secretaresse worden van het bestuur, maar dat werd met haar dyslexie toch wat lastig. Er was maar een andere functie open, vice-voorzitter. En toen de voorzitter stopte, was ze opeens voorzitter. Sinds 1998 zit ze voor de ChristenUnie in de Wierdense raad. ‘Ik had vanuit mijn overtuiging zoiets van, als God wil dat ik er in kom, dan ga ik er inzitten.’ Nog later zou ze fractievoorzitter worden. Ze rolde door. Jené in de raad, dat was in het begin even wennen. ‘Ik kwam er in en dacht, wat is dit dan voor gedoe? Al dat handjes geven, nòh, wat een wereld. Het idee dat je daar met wethouders zat, en een burgemeester. Vanuit mijn opvoeding was dat wel heftig. En dan gelukkig tot de ontdekking komen, dat dat ook gewone mensen zijn. Haha, ja dat was wel een ervaring.’ Ze deed het werk in de raad met volle overgave. ‘Ik heb het acht jaar heel intensief gedaan. Altijd alle stukken gelezen. Alles wat hier thuis binnenkwam, en voor de politiek was, daarvan had ik het gevoel, dat moet ik lezen, dat moet ik weten. Toen ik ermee begon had ik maar een ideaal: dat ik aan het eind van mijn periode nog in de spiegel zou kunnen kijken, dat ik mezelf zou herkennen en dat ik niet veranderd zou zijn. Nou, ik heb vanmorgen nog even in de spiegel gekeken, haha, en wat denk je, nog helemaal hetzelfde.’ ‘Ik weet nog wel dat toen ik net in de politiek kwam, dat mensen tegen mijn zeiden, Jené, begin er niet aan, want het is een vuil spel. Maar, dat kan ik nu eerlijk zeggen, ik ben het er niet mee eens. Ik vind dat je in de politiek kunt zitten en er eerlijk kunt blijven, jezelf kunt blijven herkennen. En je in kunt zetten voor de burger. Daar kun je wat voor doen, ook al is het soms in de marge. Maar goed, je kunt wel een zwengel geven zodat het de goede kant op gaat. Ik heb niet de illusie dat je in een driemanspartij hele grote veranderingen kunt bereiken. Maar je kunt er wel toe doen, en daar is het me om gegaan. En geloven speelt daarin voor mij een belangrijke rol. Je afhankelijk weten van God. Dat, ook al moet je soms moeilijke keuzes maken... Weet je, ik bid bijvoorbeeld ook altijd voor een vergadering. Om leiding, om kracht, dat vind ik belangrijk.’ ‘Ik hoop ze me altijd gezien hebben als puur, gewoon zoals ik ben. Ik kan ook geen masker opzetten, ik kan niet net doen of iets me niet raakt. De slogan van de ChristenUnie was altijd: duidelijk, eerlijk, echt. En dat is een lijfspreuk van me geworden. Daar zit alles in. Ik heb geen geheime agenda’s gehad en zo. Allemaal onzin. Toch weer die spiegel hè, daar moet je wel in kunnen blijven kijken.’
Labels

« Terug

Reacties op '‘Het is me allemaal overkomen’'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.

Archief > 2006 > februari